gapa....

historię mojej ulubionej koteczki opiszę innym razem. jest bardzo ciekawa i nietypowa.

dziś tylko o pewnym zdarzeniu opowiem....

zdawało mi się, że gapa to stateczna koteczka, nie wdająca się w awantury podwórkowe.

nigdy nie pędzi do miski - wie, ze wystarczy.

zresztą ona woli najpierw suche a potem gotowane. tak już ma.

 

                              owszem, czasem skarciła któregoś z maluchów, ale który kot pozwoli,    
                                          żeby trzy kociaki bawiły się jego ogonem i ciągle budziły?                     

gapa lubi przesiadywać u mnie na kolanach. sądziłam, że toleruje  maluchy, które też się  na nie pakują.

czasem któryś wskakiwał jak ona siedziała - zeskakiwała sycząc.

innym razem przechodziła obok mnie i wcale na leżące na moich kolanach maluchy nie patrzyła.

koty maja miseczki z wodą, ale lubią pić z oczka. 

gapa często chodzi  się tam napić a za nią jej synek - wypłosz.

 niestety, wypłosz trochę się boi, bo kiedyś, przez przypadek wykapał się w oczku.

pić zachciało się też najmłodszej koteczce - najgłośniejszej w całej wsi - operetce.

ona nie boi się niczego ani nikogo.

doskonale sobie radzi z dorosłymi kotami, leje je i syczy. nie ma mowy, żeby ktoś był przed nią przy jedzeniu.

łapoczyny murowane!

a moja kochana gapula zobaczyła to i usiłowała maleństwo wepchnąć łapą do wody.

prawie jej się udało...

dobrze, ze wody było mało....

moja kochana, niewinna pani gospodyni. 

wprawdzie wszystkiego na podwórku dopilnuje, ale charakterek ma niekonieczny.
tylko ona ma prawo przesiadywać u mnie na kolanach.