ósemka...

jakiś tydzień temu,  pracuś, jak codziennie, wyniósł na dwór kolację dla kociego towarzystwa.

po chwili mnie woła.

- chyba mam coś z oczami, dość ciemno  jest i dobrze nie widzę. kurza ślepota, czy co...

-ale o co chodzi ?- pytam.

-popatrz na te koty, przytyły ? tak z dnia na dzień? zwłaszcza gapa jakaś szeroka...

no to ja patrzę na koty i coś mi się nie zgadza.

gapcia czarna jak smoła, wprawdzie przytyła trochę, tak jak inne koty, ale nie aż tyle.

przyglądamy się dalej i....o matko moja jedyna!

są trzy malutkie kociaki.

  jeden czarny , jeden czarno biały  i jeden piękny ciemno bury

tylko skąd się wzięły?

wprawdzie cwaniaczka urodziła kociaki w końcu czerwca, ale w czasie żniw ślad po niej zaginął.

kociaki by tyle czasu same nie przeżyły...

tofinka też była przy nadziei, ale bardzo krótko, nie urodziła.

no to skąd te koty????

przyszły jakiś kilometr spod lasu?

niemożliwe.

kociaki ufne, widać, że ludzi się nie boją....

najadły się i dały dyla w ciemność.
z wrzaskiem niesamowitym.

i tyle je widzieliśmy... ja już myślałam, że halucynacja zbiorowa to była...

ze trzy dni temu pokazał się burasek - okazuje się, że to najodważniejszy kociak z tego towarzystwa.
traf chciał, że na swoich podwórkach byli akurat grzesiek i pracuś.
no i pracuś niewiele myśląc zapytał o koty.
grzesiek jak zobaczył buraska - maiukotka, nieco się wkurzył. powiedział, że te koty to oni dostali, bo nie miał się nimi kto zająć a zima idzie....
a ten skubany do sąsiadów poleciał...
no, pomyślałam sobie, u was to im będzie dobrze, najedzą się chleba albo kartofli, z kurami w kurniku pośpią...
bożena zakomunikowała, że wstawili im do stodoły budę i koty tam mieszkają.
miałam na końcu języka pytanie, czy je sznurkiem przywiązała do tej budy.
niepotrzebnie.
jeszcze tego samego wieczora wszystkie trzy kociaki zameldowały się na kolacji a potem poszły spac do naszej piwnicy.
a w piwnicy to nie byle co, kołdra, poduszka...
teraz jak pracuś do piwnicy schodzi po schodach, to mu się osiem kotów plącze pod nogami.
tłumaczyłam, ze pewnego dnia bożenka wpadnie tu z jakimś ciężkim przedmiotem, bo te koty już w ogóle nie bywają w swoim domu.
jeszcze niedawno, gdy któreś z sąsiadów za płotem zakiciało, albo łyżką o talerz stuknęło, to cała hałastra gnała do kromki chleba albo ziemniaka.
teraz nawet jak któreś wyrwie, to w połowie drogi  zatrzymuje się i zawraca .
i pewno moi sąsiedzi napiszą skargę do sołtysa, że im koty ukradliśmy....
o, albo my napiszemy, że grześki podrzucają nam koty do karmienia a my już nie wyrabiamy finansowo.
tak czy tak bardzo jestem ciekawa jak ta historia się zakończy .
kotów póki co nikt nie przetrzymuje - po prostu okno do piwnicy musi być na razie otwarte.
a koty jak koty - idą tam, gdzie im lepiej.

a oto nasze - nie nasze kociaki;

czarny - nienasz.

miaukotek o prześlicznym kolorze

śliczny, nieco stroniący od ludzi przecinek

ja wiem, ze to nasza wina, bo zaczęliśmy karmić cudze koty, ale one takie zabiedzone były.
te małe już nie, ale nimi się kilka osób opiekowało, zanim tu trafiły.
słusznie bożena będzie miała pretensje, ale ja się odciąć umiem i jak się wkurzę, to bardzo grzecznie jej powiem co myślę.
grzecznie i dosadnie.


ps. wczoraj zaczęliśmy z bólem serca odzwyczajać koty od przesiadywania w piwnicy.
maluchy z początku protestowały, wracały jak bumerangi, ryczały w niebogłosy, że to niesprawiedliwe, waliły łapkami w okno salonu.
pies się wmieszał szczekaniem - awantura na pół wsi...
przeszło maluchom.
dziś co jakiś czas wpadają sprawdzić, czy nic się nie zmieniło i czy żarełko czeka.
i ganiają po drzewach.
mam nadzieję, że bez burzy się obejdzie.