mazurska kraina....

niemal od zawsze w naszych rozmowach pojawiał się wątek  "zamieszkania daleko od ludzi".

wielkie miasto zmęczyło nas oboje, potrzebowaliśmy odpoczynku, ciszy.

takie to było marzenie....ciche i takie nie do spełnienia....
choć pracuś mówił: "zobaczysz, na pewno tak będzie".

tyle, że ja  ja pewnego pięknego dnia miałam zawał....
paskudny zawał.
ale wyszłam ze szpitala zdrowiutka . pełna życia i pełna nadziei...
tak myślałam...
jednak życie miało inne plany wobec mnie.

 kiedy pieniądze "spadły nam z nieba" marzenie mogło stać się realne.

zaczęliśmy szukać. 

wiedzieliśmy, że  chcemy mieszkać blisko wody, blisko lasu i niekoniecznie blisko ludzi.

chcieliśmy kupić duży dom, najlepiej częściowo do remontu,ale taki w którym można zamieszkać od zaraz. chcieliśmy go po swojemu urządzić i odrestaurować.

jakie to trudne...

pewnie gdyby nasza gotówka była nieograniczona, to wszystkie pomysły mogły by stać się realne.

obejrzeliśmy kilkadziesiąt domów.

przejechaliśmy tysiące kilometrów, przeważnie powstającą wtedy autostradą a-7.

nic nie pasowało...

jak siedzisko było do zamieszkania (piszę o izbach) - to dachu prawie nie było...

a jak był nowy dach - to reszta..... ech, szkoda gadać...

jeśli dom był cudeńko, to podwórko jak pudełko zapałek a wokół, na wyciągnięcie ręki, wścibscy sąsiedzi.

ja nie wiem jak w ogłoszeniach można pisać cuda - wianki, przecież kupujący przyjedzie, zobaczy i....nie kupi.

i wkurzony odjedzie, bo cały dzień zmarnowany.

jeden z domów przez nas oglądanych stał dosłownie w 1/3 na szosie.

horror!

wreszcie pani agentka, po pokazaniu nam kolejnego domu na który już właściwie byliśmy zdecydowani powiedziała:

"namyślcie się jeszcze a tymczasem pokażę wam coś innego zupełnie. jest to wprawdzie powyżej kwoty przez was określonej, ale zobaczcie. w dodatku napijemy się dobrej kawy"...

pojechaliśmy, dosłownie przez pola i lasy prawie urywając resory....

i to był strzał w 10, choć jeszcze się zastanawialiśmy, bo jednak kasa duża.
ale im dłużej się zastanawialiśmy, tym bardziej upewnialiśmy się, że to jest właśnie to!
dość duży dom, gotowy do zamieszkania.
śliczny!


i tak kupiliśmy domek a ja wylądowałam w szpitalu.
trzy by - passy i dwa zawały podczas operacji.
ale przeżyłam, choć ciężko było podobno.
jestem "dziwnym przypadkiem" i jednocześnie bardzo nietypowym, jak piszą moi "znajomi" z forum, będący po takich lub podobnych przejściach.

nigdy nic nie jest dane na zawsze. zwłaszcza zdrowie...
bez reszty można się obyć, teraz to wiem.

dwa miesiące po mojej operacji pracuś i chłopaki zapakowali nasze meble i rzeczy na wielką ciężarówę
i wyprowadziliśmy się do naszego domu.
daleko od rodziny.
daleko od znajomych.
daleko od lekarzy.
daleko od ludzi....
była zima a my nie mieliśmy pojęcia o zimie na wsi.
w dodatku ja , po ciężkiej operacji nie mogłam robić zupełnie nic.
to było jak obóz przetrwania.
daliśmy radę ze wszystkim, choć ja miałam kilka dołów, ale to podobno normalne po tej operacji.

teraz krok za krokiem zbliża się kolejna zima.
tyle tylko, że my już jesteśmy "zaprawieni w bojach".
nic nie jest dla nas "nowe".
mazurska kraina to nasz dom. piękny i ukochany dom.
tu czujemy się najlepiej i na prawdę u siebie.

a to jest nasz domek z duszą:)