w mojej rodzinie jest w tej chwili 6 psów i 2 koty. mówię tu o kotach "domowych", bo wszyscy mieszkają w mieście. kiedyś pisałam historyjki obrazkowe o psiakach. teraz chciałbym je od czasu do czasu przypomnieć...
psie opowieści....
to my!
ja nazywam się ozzy i jestem sznaucerem a ten mały ma na imię carman - jest yorkiem.
wiecie, że on waży pół kilo? tak mówi mój pan.
taki mój młodszy i mniejszy braciszek.
baaardzo się kochamy!
kiedyś,
jak niespodziewanie rano wpadliśmy z wizytą do mamy naszego pana, to pozwoliła nam poleżeć w łóżku.
ale było fajno!
a dziś już nie było tak różowo....
mama
naszego pana jeszcze spała, kiedy przyjechaliśmy w odwiedziny.
chcieliśmy bardzo się przywitać. ale pan zamknął nam drzwi przed nosami.
tylko zapomniał, ze mamy swoje sposoby.
piszczeliśmy pod drzwiami tak długo, aż mama naszego pana wstała.
potem poszliśmy na długi spacer i szaleliśmy w parku.
pilnowaliśmy się jak zawsze, bo lepiej mieć na oku mamę pana.
ale ona też nas miała na oku i nie pozwoliła carmanowi wpaść do stawu.
małe to i nie widzi, gdzie leci. a mówiłem, żeby się mnie pilnował!.
wróciliśmy zmachani i trzeba było się przespać.
ale mama naszego pana nie pozwoliła nam wskoczyć do łóżka.
na sofie położyła jakiś koszmarny kocyk i to miało być nasze łóżko.
powiedziała, że na pościel to zbyt wyszargani jesteśmy...
co to znaczy "wyszargani"?
powiedziała, że na pościel to zbyt wyszargani jesteśmy...
co to znaczy "wyszargani"?
carman padł, ale ja jeszcze trochę popilnuję mamy naszego pana.
ale mam piękne sny..
ty, carman, mogę się do ciebie przytulić? zimno tu...
przeginasz ozzy, jak ja się tu zmieszczę? też chcę mieć wygodnie.
no dobra, niech ci będzie ozzy, ja się jakoś skulę.
o, chyba nasz pan wraca. lecimy?
a tak w ogóle to było czadowo.
u mamy naszego pana robimy co chcemy.
u mamy naszego pana robimy co chcemy.
carman to bardzo lubi spać u niej na kolanach. ja jestem na to za poważny.
za dwa dni znowu przyjedziemy!!!
Dwa rozrabiające łobuziaki :-)))
OdpowiedzUsuńale za to kochają koty! nad życie:)
OdpowiedzUsuńEwo Twoje opisy są czadowe, a psiaki są superanckie(tak mówi mój mały wnuk),
OdpowiedzUsuńktóry już od dawna prosi rodziców o pieska. Mam nadzieję, że w tym roku św.mikołaj się zlituje. Uściski.
hahaah, znam te odzywki, sama mam wnuka...
Usuńpiesek w domu to ogromny obowiązek, zwłaszcza jak wszyscy pracują. pamiętam, że jak miałam jamnika (nota bene to był pies dzieci, ale dzieci pozakładały rodziny, miały inne psiaki a ja zostałam z ich psem). no właśnie, jak miałam jamnika, to wstawałam pół godziny wcześniej ( 5 rano), a po pracy nie było mowy o żadnych kawkach z koleżankami, tylko z wywieszonym językiem do domu, bo pieska trzeba odcedzić. i wtedy sobie powiedziałam: nigdy więcej takiego obowiązku. poopiekować się mogę, ale na stałe już nie. uściski:)
Ewo ja też przez to przeszłam. Córka dostała pieska na urodziny , a piesek wyprowadzał mnie na spacer,bo tak bestia rozpuszczona była.
UsuńW pewnym momencie i ja powiedziałam: dość. Miłego weekendu.
tak to jest z pieskami w bloku. i tobie miłego:)
Usuńurocze psiaki, aż się chce przytulić.
OdpowiedzUsuńjeden lubi przytulanki, drugi nie. jeden do drugiego owszem, ale człowiek to człowiek. potrzymać głowę na kolanach, popatrzeć w oczy, ale żadne tam mizianie.
UsuńRozumiem, ale patrząc na nie aż ciężko by się było powstrzymywać. Psiaki mnie rozczulają, są urocze i takie wierne..
Usuńto prawda, psy są wspaniałe. całe życie miałam psa.
UsuńŚwietne opowiadanie, czyta się jak bajkę. Pieski śliczne a Jorki uwielbia nasza wnusia i jedyne to są psy, których się nie boi. Ten mały ma cudne ubarwienie. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńja czasem mam wrażenie, że tego małego psiaka to wiatr przewróci. a żebra ma jak zapałki. to na prawdę maleńki psiak. tyle tylko, że yorki trudno oduczyć sikania w domu. trzeba bardzo często z nimi wychodzić. serdeczności
Usuńwow:) jeden z nich - prawie jak mój Guf:)
OdpowiedzUsuńprawie, bo twój guf ma nieco większe gabaryty. ten jakiś strasznie mały jest:)
UsuńPiękne psiaki. Potrafisz tak ciepło pisać o zwierzętach.Serdeczności Ewo.
OdpowiedzUsuńbo widzisz hanno, całe prawie życie spędziłam ze zwierzętami, właściwie z psami. jest takie powiedzenie, nie pamiętam czyje: "im bardziej poznaję ludzi tym bardziej kocham zwierzęta". i jest w tym trochę prawdy.ściskam, hanno
UsuńBardzo się cieszę, że na tego bloga trafiłam! Świetnie Pani opisuje te psiaki, super historyjka i ładne pieski :)
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo za komentarz na moim blogu! :)
Ja dodałam tego do ulubionych i będę tutaj wpadać jak tylko zauważę nową notkę.
Pozdrawiam serdecznie :)
miło mi i mam na imię ewa. nie wiem dlaczego, ale twój blog mi się nie otwiera, mam tylko informacje google. jeśli tu wpadniesz przypadkiem, to mi wytłumacz. serdeczności:)
UsuńAle maja wasy! Mozna pomylic sie gdzie jest poczatek a gdzie koniec...pieska!
OdpowiedzUsuńSerdecznosci
Judith
i w dodatku czasem nie wiadomo gdzie jest który psiak. ściskam:)
Usuńrewelacyjne popierdółki .Świetny pomysł : świat widziany przez futrzaki .
OdpowiedzUsuńEwa teraz zaczynam się ograniczać w mojej satyrze , ale ciężko mi to przychodzi .
jeszcze mam w zanadrzu kilka historyjek futrzakowych. wiesz, jak człowiekowi satyra sama do łba sie pcha, to jak się może ograniczyć? no nie da się.
OdpowiedzUsuńTe psy sa ladne, koty to nie moj swiat, psy zas i owszem:)) I jak sie fajnie dogaduja miedzy soba:))
OdpowiedzUsuńkoty też nie były z mojej bajki, dopóki ich tu nie spotkałam i nie poznałam. są tak inne niż psy...a najbardziej lubię jak jedne i drugie przyjaźnią się:)
UsuńSłodziaki.
OdpowiedzUsuńFajna historyjka obrazkowa, ha, ha.
Uściski
takich słodziaków mam kilka sztuk. i każdy ma gadane. serdeczności:)
UsuńEwuś bardzo fajnie przedstawiłaś nam rozmowę piesów ... hihihi
OdpowiedzUsuńCzytałam jednym tchem, cały czas byłam ciekawa co też będzie dalej ...
Moja córka też niedawno zakupiła takiego malutkiego Yorka, dziewczynkę, a wabi się Tiara, tak ją wnuczka nazwała.
Pozdrawiam serdecznie.
yorki są słodkie, choć trudno je oduczyć sikania w domu. dla mniesą zbyt delikatne, wolę ciut większe psiaki. uściski:)
UsuńMoja córka ma alergię na sierść, ale podobno Yorka może mieć. Ile w tym prawdy jest, to nie wiem ...
UsuńPozdrawiam serdecznie.
http://babuni-blog49.blog.onet.pl/
to prawda, york nie ma sierści tylko włosy. i dlatego nie uczula...buziaki:)
UsuńO Matko, ale masz przychówek !!! Cały dom opanowały ???? Paczucha.
OdpowiedzUsuńjest więcej tego przychówku. na początek tylko dwa pokazałam. ale ja mnie odwiedzały wszystkie....
UsuńYork -cudowny!!!
OdpowiedzUsuńto prawda, one są słodkie. ten żyje w cieniu sznaucerka i powtarza po nim wszystko jak papuga:)
UsuńAż miło popatrzeć, jak wspaniale pieski się "dogadują" z sobą.
OdpowiedzUsuńSerdecznie pozdrawiam.
jakoś tak się ułożyło, ze wszystkie psiaki dogadują się. nie widują się zbyt często, ale i ten malutki, i ten bardzo duży (o nim też będzie), lubią się bardzo. serdeczności
OdpowiedzUsuńŚwietna historyjka i cudowne pieski, nie mówiąc już o uroczej gawędziarce :-) Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńco do piesków - zgadzam się. a ja to jestem wredna jędza:)
UsuńMoja sunia piękna biszkoptowa labradorka śpi ze mną i tak się rozpycha, że często śpię przy ścianie. Nie wyobrażam sobie ,że można nie kochać zwierząt.Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńuwielbiam labradory, to takie przytulanki, zero w nich agresji.
Usuńhihihi, dobrze, że nie śpisz z brzegu, jeden z moich psów miał zwyczaj odpychać się łapami od ściany....
ps. dlaczego twój blog nie chce mnie wpuścić? popróbuję wejść od kogoś innego. serdeczności:)
Oj, Ewuniu, poszalałbym z tymi psiakami, ale moja Fancy, to piekielna zazdrośnica i skończyłoby się na krwawej jatce!
OdpowiedzUsuńbuzinki
a może klaterku wprost przeciwnie? przyłączyłaby się? uściski
OdpowiedzUsuńFaktycznie maja te psy u Ciebie jak u Pana Boga za piecem...
OdpowiedzUsuńwiedzą o tym.....
OdpowiedzUsuńJakie słodkie:) Ja mam też yorka, ale mój to waga ciężka 8 kg, kawał bysia, nie jet miniaturką. Oczywiście oficjalnie, bezczelnie i bezceremonialnie śpi ze mną i nie zamierza rezygnować:)
OdpowiedzUsuńno bo to przecież psu się należy, a co!
Usuń